Eind 1999 maakte Ton Martens, samen met zijn toen 14-jarige zoon Michiel en Hiroyuki Nakazono, een hedendaagse ‘Hofreis’. Ze volgden hierbij dezelfde route van Hirado en Deshima naar Edo (het huidige Tokyo) die ook de Nederlandse handelaren jaarlijks (later 4-jaarlijks) maakten vanaf het begin van de 17e tot in het midden van de 19e eeuw. Het doel was toen om geschenken naar de shôgun te brengen, om zodoende de handelsovereenkomsten te bestendigen. Deze lange tochten dwars door Japan zijn in verslagen nauwkeurig beschreven, door onder andere Philipp Franz von Siebold.
Martens wilde aan al die geschreven verslagen een ‘visueel verslag’ toevoegen. Per auto, per schip en wandelend volbracht hij met ‘zijn gezelschap’ in zes weken de reis. Onderweg logeerden zij bij Japanners thuis, sliepen op hún tatami-matten en genoten van hún heerlijke gerechten. De woonomgeving, die de gastheren en -vrouwen op Martens verzoek lieten zien vormde de basis voor een serie van 82 frottages en 82 foto’s van opmerkelijke, historische of anderszins bijzondere plekken. Deze plekken ‘wreef’ Martens ‘af’ op dunne vellen Aziatisch papier. Daarna fotografeerde hij deze frottage waarbij ook een groot deel van de omgeving zichtbaar is. Recentelijk maakte hij op basis van deze werken een serie kleurenprints. Al deze media zullen in de tentoonstelling in het SieboldHuis getoond worden, waardoor er een beeld wordt opgeroepen van het Japan anno 2000, zoals Martens dat heeft gezien en ervaren. Daarnaast toont hij nu ook beelden van het sociale aspect van deze reis.
[Citaat uit het persbericht Sieboldhuis van Annelies Valgaeren over de tentoonstelling ‘Van daar tot Tokyo’.]